Παρ'όλα αυτά μου είχε ξεφύγει σαν project, ενώ κατά καιρούς είχε φιγουράρει σε μπισκότο,
cupcake ακόμη και τούρτα, δεν είχε πρωταγωνιστήσει για μια ολόκληρη ημέρα κάπου..
Ώσπου γνώρισα τη Φιλιώ.
Γνωριστήκαμε μετά από τον γάμο της φίλης μου της Έλενας και την βάπτιση του Διονύση
(λεπτομέρειες που χρωστάω ακόμη!), τότε μου είχε πει πως έχει μια κορούλα που δειλά δειλά
άρχισε να ονειρεύεται τη βάπτιση της και ίσως μαζί να κάνανε και τον γάμο τους.
Μου εκμυστηρεύτηκε πως είχε μια αδυναμία στο ροζ αλλά κυρίως..την κουκουβάγια.
Νομίζω πως άρχισα να χοροπηδάω από μέσα μου και ήμουν έτοιμη να πάρω την μικρή στην
πλησιέστερη εκκλησία για να τη βαπτίσω επιτόπου!
Πάνω από έναν διαδικτυακό καφέ τα είπαμε, χαζέψαμε φωτογραφίες και ιδέες και ανανεώσαμε
τον ραντεβού μας για το καλοκαίρι.
Βρέθηκε το εκκλησάκι, βρέθηκε η ημερομηνία και βρεθήκαμε και πάλι με την Φιλιώ.
Μέλλουσα νυφούλα και κουκουβα-μαμά.
εκτός αλλά και να μην καταλάβει κανείς από τους καλεσμένους τι αφαιρέθηκε.
Ξεκινώντας με το κάλεσμα, νομίζω πως είχαμε δει τουλάχιστον 20 σχέδια προσκλητηρίων.
Από την γραμματοσειρά, μέχρι το σχέδιο, το δέσιμο αλλά και τον χρωματισμό..
Τελικά ξεχώρισε το μοναδικό. Με κειμενάκι από την μαμά.
27 Σεπτεμβρίου μετά από ένα βράδυ που παίζει να είχα 10 σελίδες με τον καιρό και τα προγνωστικά
ανοιχτές σε κινητό και υπολογιστή, είχε έρθει η μέρα.
Την Παρασκεύη ετοιμάστηκαν τα λουλούδια του γάμου, από τα χεράκια μου αυτή τη φορά.
Είχαμε φανταστεί και οι δύο τόσο συγκεκριμένα το θέμα, που δεν άφηνα κανέναν να πλησιάσει.
Το πρωί πακεταρίστηκα, οι κουκουβάγιες μπήκαν στις θέσεις τους και στο τηλέφωνο ανανεώσαμε το ραντεβού μας από κοντά πλέον.
Ο καιρός φαινόταν να μας κάνει το χατίρι. μ'έναν ήλιο μετά από μια πολύ βροχερή μέρα και κάθε συννεφάκι απομακρυνόταν από τον Μαραθώνα θαρρείς.
Η πρώτη στάση ήταν στο σπίτι του ζευγαριού, μιας και το αυτοκίνητο της νύφης περίμενε για να στολιστεί. Χαρές, γέλια, η μικρή να χαμογελάει σε όλους, η νύφη μας να ετοιμάζεται και το κλίμα
συναισθηματικά φορτισμένο και τόσο απολαυστικό.
Το αυτοκίνητο έτοιμο, το στεφανάκι της μικρής παραδόθηκε και φορτώνομαι τις τελευταίες λεπτομέρειες, κρασί για τον μπουφέ, σετ κοπής για την γαμήλια τούρτα, κοφτό τραπεζομάντηλο για την εκκλησία από την προίκα της νύφης μας και σπιτικά τυροπιτάκια και σπανακοπιτάκια από την γιαγιά του γαμπρού. Φυσικά δεν έλειψε μια στάση για ανεφοδιασμό πάγου, τον οποίον προσωρινά φορτώθηκα στα πόδια και για να παρα-είμαστε σίγουροι πήραμε 45 κιλά.
Οινόη-ερχόμαστε!
Η διαδρομή μέσα από τον Μαραθώνα ήταν πολύ όμορφη μιας και δεν είχαμε ξαναπάει και όσο πλησιάζαμε το εκκλησάκι, για μια στιγμή νόμιζα πως μπορεί και να είχαμε πάρει λάθος δρόμο,
ζαρζαβατικά δεξιά, πλάτανοι αριστερά, χωματόδρομος.. ευτυχώς το gps ήξερε καλά τον προορισμό.
Φτάνουμε και αδειάζουμε το αυτοκίνητο, ρίχνω κλεφτές ματιές στον χώρο..
Ένα εκκλησάκι στην μέση του πουθενά..πανέμορφο και πλούσιο γύρω του από δέντρα και φύση.
Από πάνω μου σύννεφα, από μέσα μου να μουρμουράω να προλάβουμε! Η βροχή δεν ήταν καθόλου μέσα στα σχέδια μου.
Ανακαλύπτω δυο πανέμορφα, τεράστια μαρμάρινα τραπέζια στο προαύλιο και νομίζω πως ερωτεύομαι κεραυνοβόλα. Το να βρεις τραπέζι που να χωράει τα πάντα είναι μεγάλη τύχη και αυτά βρίσκονται κάτω από δέντρα και απαντούν με το παραπάνω στις προσδοκίες μου.
Αυτό που με εξέπληξε και μετά χαζογελούσα κάθε φορά που ακουγόντουσαν, ήταν οι αγελάδες που έδιναν και αυτές το παρόν λίγο παραπέρα, δεν τις είδα αλλά τις είχα για παρέα.
Ξεκινάμε λοιπόν!
Ότι και να πω γι'αυτά τα λουλούδια θα είναι λίγο..
Βλέπετε και η τοποθεσία της εκκλησίας και οι κουκουβάγιες στο μυαλό μου ταίριαζαν πολύ με τους κορμούς και το ξύλο. Σ'αυτό βοήθησε και το ότι άρεσε η λινάτσα στην Φιλιώ αλλά και στον Θάνο, αφού ταίριαξε τέλεια στο σκηνικό. Τα λουλούδια όμως δεν μπορούσαν να είναι αυστηρά, έπρεπε να είναι και αυτά νεραϊδένια και να παρομοιάζουν αγριολούλουδα.
Οι λαμπάδες ήταν και αυτές ντυμένες στα άνθη, με λινάτσα και δαντέλα αλλά και ο δίσκος, το ποτήρι και η καράφα που ήταν έρωτας της νύφης από Zoulovits.
Αστρομέριες λευκές για την μικρή και ροζ για την μαμά, χαμομήλι, μινιόν χρυσανθεμάκι λευκό, λυσίανθος λευκός και ροζ, αμάραντος λευκός , τριαντάφυλλα ροζ και λίγη πρασινάδα.
Φυσικά και τα στέφανα ντύθηκαν με τις ανάλογες κορδέλες, λινάτσα λεπτή και δύο φιόγκους απαλού ροζ, όπως το προσκλητήριο, ήταν απλά και σφυρήλατα σε ασημί, ομολογώ και δική μου αδυναμία!
Ο δίσκος ήταν απλός στα ίδια χρώματα στολισμένος με κουφέτα και τις αγαπημένες μου βέρες, (που κατάφερα να συμπληρώσω την ''συλλογή'' μου, σε χρυσό, ασημί και εδώ λευκό!).
Δεν γεμίσαμε τον τόπο άνθη αλλά σκοπός ήταν να μην λείψουν από τον στολισμό, ταυτόχρονα και
να μην κοστίσουν άλλα στοιχεία και κυρίως να μην φορτώσουμε το εκκλησάκι ώστε να βγει στημένο και αυστηρό. Τελευταία στιγμή βρέθηκαν δύο παλιά πατζούρια που κόπηκαν για να χωρέσουν, ένα φανάρι που βρέθηκε και αυτό σε προσφορά, ένα καλάθι, βέργινες μπάλες σε λευκό και καφέ, αλλά και κεριά, που φρόντισα να προμηθευτώ όσο το δυνατόν περισσότερα, κάτι μου έλεγε πως θα τελειώναμε αργά ;)
Τέλος τα banner που πάντα πάνε μαζί μου, ροδοπέταλα και η κουκουβα-οικογένεια εκτυπωμένη.
Στα υφάσματα εκτός από λινάτσα και δαντέλα, στις γάζες δεν ήθελα να δείχνει πολύ ροζ, μιας και είχαμε και γαμπρό η γυναικοπαρέα, λευκό και μπεζ λοιπόν.
Η είσοδος για το εκκλησάκι έχει έναν χώρο στρωμένο με λευκό χαλίκι και δίπλα στον δρόμο κυπαρίσσια, εκεί κρεμάστηκαν κορδέλες με ξύλινες καρδιές, που δυστυχώς δεν φωτογράφησα καλά..
Όλα ήταν πλέον έτοιμα και περιμέναμε την νύφη! Ήρθε και ο γαμπρός αλλά και οι κουμπάροι και νονοί, παραδόθηκε η ανθοδέσμη και φορέθηκαν οι μπουτονιέρες.
Τραβάω μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες, συναισθηματικά φορτισμένη και γεμάτη αναμονή. Το άδειο εκκλησάκι, λίγο πριν ανάψουν οι λαμπάδες.
Η ανθοδέσμη της Φιλιώς είχε μια ξεχωριστή πινελιά, αυτή μιας κουκουβάγιας που κάποτε ήταν σκουλαρίκι που είχα βρει στα bijoux bridgite, εκ τότε φορέθηκαν και το ζευγάρι χωρίστηκε.
Στιγμές συγκίνησης όταν ακούγονται τα αυτοκίνητα από μακριά να πλησιάζουν, οι καλεσμένοι έτοιμοι για την υποδοχή..
Η μικρή κοιμόταν στην αγκαλιά της μαμάς της και ο περήφανος αδερφός την παραδίδει στον Θάνο.
Τα μάτια μου έλαμψαν για μια στιγμή με δάκρυα χαράς...μια στιγμή που παρόλο που έχει μπει στην αναμονή, είναι ακόμη στα προσεχώς.
Το μυστήριο ξεκινάει και ξεκινάνε οι τελευταίες ετοιμασίες.
Ο γάμος θα γινόταν εντός του ξωκλησσιού, με την κοντινή οικογένεια γύρω από το ζευγάρι, ενώ η βάπτιση στο προαύλιο χώρο.
Ο μπαμπάς και η μαμά πλέον παντρεμένοι και με την ευχή βγαίνουν έξω, και φυσικά πέφτει ρύζι!
Πολύ, για να ριζώσουν ευτυχισμένοι. Γεμίζει το πάτωμα και περισσεύει λίγο που στο τέλος φυσικά
πέφτει και αυτό, βροχή πάνω στους τρεις τους για μια τελευταία φωτογραφία.
Φυσικά όμως δεν ήταν απλό..έχω μια αδυναμία στο νυχάκι. Δεν αφήνει λευκά σημάδια όπως το καρολίνα στα κοστούμια όμως είναι λευκό. Λεβάντα και αποξηραμένο τριαντάφυλλο, το κάνουν αρωματικό, προσθέτοντας μια ακόμη πινελιά ώστε να ταιριάζει περισσότερο στο θέμα μας.
Ακολουθεί η βάπτιση, η μικρή κλαίει και προλαβαίνω να της φορέσω στον τελευταίο κύκλο γύρω από την κολυμπήθρα το στεφανάκι της πριν το βγάλει, για μια φωτογραφία έστω!
Τα μυστήρια τελειώνουν και οι ευχές ξεκινούν.
Ξεκινάει η γιορτή όμως. Και αυτή τριπλή μιας και είναι τα γενέθλια του μπαμπά τους, φυσικά με έτοιμη έκπληξη την κουκουβάγια μικρούλα Ελένη πλέον, να εύχεται χρόνια πολλά στον μπαμπά!
Η μπομπονιέρα ήταν μαντήλι λινάτσας με τούλι, εσωτερικά με τρία διαφορετικά κουφέτα, με μεγάλη σημασία. Γεύση τιραμισού διάλεξε η Φιλιώ, σαμπάνια διάλεξε ο Θάνος και το αγαπημένο όλων για την βάπτιση της, η Ελένη είχε crispy ροζ και μάλιστα τρία, ένα για τον καθένα τους.
Εξωτερικά ένα αρωματικό σαπουνάκι με σχέδια κουκουβάγια. Έτσι μένει και αναμνηστικό, είτε ως αρωματικό ντουλάπας είτε για άμεση χρήση, (υπόσχομαι να σας μιλήσω ξεχωριστά για την Τζένη, το αγαπημένο μου from scratch store και τα σαπούνια του!).
Το ζευγάρι κόβει την τούρτα του, με τα τόπερ μινιατούρες από το προσκλητήριο από ζαχαρόπαστα μεν, σε μικρούς κορμούς δε, που θα μείνουν και αυτά με την σειρά τους ενθύμια.
Το Σάββατο είχα φροντίσει να πάρω από το διάφανο και ενθύμιο πιατάκι και κουταλάκι φυσικά!
Φυσικά η γεύση είναι σοκολάτα, με κρέμα σοκολάτα και σταγόνες σοκολάτας γάλακτος!
Τα cupcakes για την βάπτιση είναι και αυτά ίδια γεύση με μικρές ροζ κουκουβάγιες.
(Όπως καταλαβαίνετε δεν έλειψαν και χαρτοπετσέτες με κουκουβάγιες
αλλά και ανάγλυφες περλέ ροζ)
Στο ίδιο τραπέζι ένα μικρό δώρο για τα παιδιά ήταν το βάζο ευχών. Μια τυχαία εύρεση στο αγαπημένο μου σουπερ-μάρκετ που ντύθηκε το καπάκι του με λινάτσα, τα μονογράμματα τους ντυμένα αντίστοιχα νύφη-γαμπρός-μικρούλα, με εκτυπωμένα καρτελάκια με τις αγαπημένες μας κουκουβάγιες και τα ονόματά τους. Χρήσιμα στάθηκαν και μολύβια από κλαδάκια χρωματιστά που κάποτε είχα πάρει για το παιδικό τραπέζι για τον γάμο και φυσικά λίγες λιχουδιές. Μπισκότα, μπεζέδες, τα κουφέτα της μπομπονιέρας που έγιναν ανάρπαστα όπως πάντα (ά ρε χατζηγιαννάκη θεέ!) και πρόσθεσα και σαπουνόφουσκες σε σχήμα τούρτας που τυχαία συναντηθήκαμε σ'ένα ράφι.
Ακολουθούσε moscato d'asti για την πρόποση, κρασί κόκκινο και λευκό, αναψυκτικά και δροσερό αρωματικό νερό. Αυτή τη φορά με φράουλες, καστανή ζάχαρη, φύλλα δυόσμου, φέτες λεμονιού και λάιμ.
Τα αλμυρά ήταν κριτσίνια με ντομάτα και κασέρι, τριφτάκια στις τρεις τους γεύσεις, διάφορα πιτάκια με χωριάτικο φύλλο με κατίκι δομοκού, κιμά κλπ., donuts με λουκάνικο και τα πιτάκια της γιαγιάς. Μην πολυλογώ, ικανοποιήσαμε κάθε γούστο, και δεν έφυγε κανείς χωρίς να δοκιμάσει κάτι.
Μια μέρα γεμάτη πολύ ευτυχία, εμείς πολύ τυχεροί που βρεθήκαμε στα δύο όμορφα μυστήρια αυτά, που σηματοδότησαν και την αρχή μιας οικογένειας αλλά και την ολοκλήρωση της.
Την Δευτέρα ξύπνησα κομμάτια, όμως το μεσημέρι που πήγε 2, θα ξεκινούσα ξανά με την ίδια λαχτάρα το ταξίδι για την Οινόη. Αυτές οι υπέροχες στιγμές, κρατούν τόσο λίγο.. Ευτυχώς έχουμε τις φωτογραφίες που μας επιτρέπουν να γυρίζουμε ξανά και ξανά πίσω σε αυτές.
Εγώ πάλι αναμένω τις επαγγελματικές από τον φωτογράφο Studio Βάσαλος
Θα συμπληρώσω τέλος ως εξωτερικός παρατηρητής πως η σωστή διαχείρηση ενός budget ακόμη και αν είναι περιορισμένο είναι δυνατή. Η βοήθεια φίλων αλλά και της οικογένειας, η βαρύτητα σε πράγματα που για κάθε ζευγάρι έχει ανάλογη σημασία και η αποφυγή απλά της υπερβολής που ίσως στο τέλος δεν φέρνει και το πιο όμορφο αποτέλεσμα.. είναι κάτι που και γίνεται και θέλει απλά καλή διάθεση και εναλλακτικές ματιές. Ένα βάζο μπορεί να γίνει ένα όμορφο βιβλίο ευχών που δύσκολα θα ξαναβρεί κανείς, δεν είναι ανάγκη να στερηθείτε τα αγαπημένα σας άνθη ή να τα αφαιρέσετε τελείως αν διακοσμήσουν αυτά ως μπουκετάκια, όλοι θα κοιτάνε την ανθοδέσμη σας άλλωστε και συχνά αν ακολουθεί και αμέσως άλλο μυστήριο ο στολισμός μεταφέρεται πολύ γρήγορα..
Αντικείμενα στο σπίτι μπορούν να σας βοηθήσουν ακόμη.
Και φυσικά η ουσία του μυστηρίου είναι αυτή που στο τέλος μένει στους καλεσμένους σας, να είστε χαμογελαστοί και ευτυχισμένοι, όλα τ'άλλα είναι λεπτομέρειες, στιγμές που μένουν στις φωτογραφίες πολύ λιγότερο από τις ματιές σας να συναντούνται ή τα πρώτα σας βήματα ως παντρεμένο ζευγάρι.
Και για όλους τους ελεύθερους, και στα δικά μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου